Σήμερα  8  του Μάρτη γιορτάζουν οι γυναίκες του κόσμου.

 

Η μέρα αυτή δεν είναι μόνο μέρα γιορτής, είναι και μέρα σύμβολο στους αγώνες, στις θυσίες, στις κατακτήσεις, αλλά και υπενθύμισης ότι υπάρχουν ακόμη ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν….  

 

Ήταν 8 του Μάρτη του 1857. Οι εργάτριες ενός εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη ξεσηκώνονται και διαδηλώνουν για τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και για τα μεροκάματα πείνας.

 

Πάνω από 20 χιλιάδες εργάτριες κατακλύζουν τους δρόμους της Ν. Υόρκης.

 

Η αστυνομία διαλύει βίαια τη διαδήλωση, όμως το γυναικείο κίνημα μόλις είχε γεννηθεί.

 

Τα χρόνια πέρασαν, ο ρόλος, ο λόγος και η θέση της γυναίκας άλλαξαν σε πολλά μέρη του κόσμου, όμως και σήμερα – σύμφωνα με τα στοιχεία της Unisef και της Διεθνούς Αμνηστίας - σε πολλές γωνιές της γης η γυναίκα βιώνει τη βία, την κακομεταχείριση, τον εξευτελισμό, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό.

 

Εκατομμύρια γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, στο Σουδάν, στην Αιθιοπία, στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Εκουαδόρ, στη Γουινέα και σε πολλές άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, λιθοβολούνται, βιάζονται, δολοφονούνται, υποσιτίζονται, υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, στερούνται της βασικής εκπαίδευσης, υποχρεώνονται από πολύ μικρή ηλικία σε γάμο με γέρους άνδρες, εκπορνεύονται και στερούνται κάθε δικαίωμα, μόνο και μόνο επειδή είχαν την «ατυχία» να γεννηθούν γυναίκες.

 

Αυτές οι γυναίκες δεν ξέρουν τι σημαίνει η γιορτή της γυναίκας και ίσως δεν θα μάθουν ποτέ…

 

Ίσως όμως ξέρουν ότι η αγάπη, η ομορφιά, η ελπίδα, η χαρά, η δύναμη, η καλοσύνη, η ευτυχία, είναι γένους θηλυκού, λέξεις μοναδικές… όπως και οι γυναίκες,…

 

Αφιερωμένη λοιπόν αυτή η μέρα σε όλες τις γυναίκες του κόσμου «γνωστές» και «άγνωστες», στο διάβα της ιστορίας, στο χθες και στο σήμερα, που πάνω τους γράφτηκε και γράφεται η ιστορία του κόσμου.

 

Για όλα αυτά λοιπόν που κατέγραψε η ιστορία για όλα αυτά που εξακολουθούν να συμβαίνουν η 8 του Μάρτη είναι σημείο αναφοράς, είναι μέρα διεκδίκησης και αγώνα.

 

Και να μην ξεχνάμε: