ΕΦΤΑΣΕ Η ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ <<ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ>> ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ...
Πολλοί επαίρονται, με πρώτη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι είμαστε πλέον σε εποχή ευδαιμονίας και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια σχεδόν.
Μη ξεχνάμε ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και τα όποια ψίχουλα ή καθρεφτάκια που δίνει η κυβέρνηση σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία με επώδυνα μέτρα απο το 2010 και μετά, βαφτίζονται παροχές.
Αυτή είναι μια πλευρά που στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν πρέπει να αγνοείται για πολλούς αδύναμους που παίρνουν έστω ψίχουλα.
Οι υπόλοιποι που δεν θα πάρουν πίσω τις παράνομες μειώσεις και τρέχουν στα δικαστήρια γιατί πρέπει να χαίρονται αλήθεια;
Η διανομή αυτών των βοηθημάτων προκύπτει απο αναπτυξιακή πολιτική, απο δίκαιη αναδιανομή, απο αύξηση της απασχόλησης, απο επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας ή απο αναδιανομή της φτώχειας;
Είναι επιδοματική και μερισματική πολιτική που στηρίζεται στην αφαίμαξη απο την άδικη και υπέρμετρη φορολογία και μια σειρά άδικων μέτρων κυρίως των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων με το μοίρασμα των ματωμένων πλεονασμάτων.
Περάσαμε αλήθεια στην μεταμνημονιακή εποχή όπως λέει η κυβέρνηση έστω και στο κοντινό μέλλον ή είμαστε στην ίδια ρότα και οι επιπτώσεις όλων των μνημονίων συνεχίζονται με επώδυνες συνέπειες;
Τέλος των μνημονίων σημαίνει ότι επανερχόμαστε στην εποχή προ μνημονίων όχι άμεσα αλλά έστω να φαίνεται κάτι στον ορίζοντα.
Ότι καταργούνται οι αντισυνταγματικές και βάρβαρες διατάξεις και νόμοι που έκαναν μισθούς και συντάξεις βοηθήματα απο τους προηγούμενους και τους παρόντες για να μη ξεχνιόμαστε.
Ότι θα γίνει κάτι στη χώρα αυτή για τη γενιά που έδιωξαν απο εδώ και όσους παρέμειναν ψάνοντας μια ευκαιρία περιστασιακής απασχόλησης με αμοιβές πείνας και αναξιοπρέπειας.
Έγινε ή γίνεται κάτι τέτοιο με τον νέο προϋπολογισμό για όλα αυτά τα δικαιώματα και κατακτήσεις που χάθηκαν και την τελευταία περίοδο;
Ας περιοριστούμε συνοπτικά στα εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα για να δούμε τι έγινε και απο την παρούσα κυβέρνηση.
Συνεχίζεται η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης σε ποσοστό επι του ΑΕΠ που θεσμοθετήθηκε με τα μνημόνια απο 17,5% το 2012 σε 12% το 2018 και με ορίζοντα το 4,2%.
ΟΙ μειώσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων κατοχυρώθηκαν και ενσωματώθηκαν σε νέους νόμους της κυβέρνησης που με τις δικές της έφτασαν τις 21.
Το κράτος εγγυάται μόνο την εθνική σύνταξη.
Τα όρια ηλικίας αυξήθηκαν δραματικά και άδικα μέχρι 17 χρόνια για τις γυναίκες απο το 2015 και μετά.
Διατηρήθηκε το προηγούμενο πλαίσιο των μειώσεων και μπήκαν άλλες δύο για την ασθένεια τόσο στις κύριες απο 4% σε 6% όσο και στις επικουρικές σε 6% με νέα επιβάρυνση συνολικά 8%.
Οι συντάξεις χηρείας πετσοκόφτηκαν ενώ καταδικάστηκαν όσοι δεν έχουν την ηλικία των 55 ετών και ο νέος προϋπολοσμός προβλέπει μείωση της δαπάνης κατά 400 εκ. €.
Καταργήθηκε η κατώτερη σύνταξη των 486€ καθώς και το ΕΚΑΣ.
Διατηρήθηκε ο κατώτερος μισθός στα 586€ απο 751€ που ήταν πριν και στην πράξη ισχύει ο λεγόμενος υποκατώτατος μισθός με 200 και 300€ με ανασφάλιστη και περιστασιακή εργασία.
Οι σ.σ.ε. και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις εξακολουθούν να είναι ζούγκλα χωρίς προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομενων.
Έτσι φτάσαμε στον νέο προϋπολογισμό που προβλέπει έσοδα 53,3 δις € περίπου, αυξημένα απο την περασμένη χρονιά περίπου 1,8% από φόρους κυρίως έμμεσων που πλήτουν τους αδύναμους.
Μετά απο αυτά πανηγυρίστε και όλος ο λαός να βγεί χαρούμενος στους δρόμους όπως δήλωσε ο υφυπουργός εργασίας γιατί δεν θα φάμε άλλη μια μείωση που ο ίδιος και οι ΣΥΡΙΖΑΕΛ ψήφισαν και την βαφτίζουν παροχή...
Είναι φανερό ότι αυτοί ζούν στο δικό τους εικονικό κόσμο και ο λαός βιώνει το δικό του δράμα.