Αγναντεύετε ένα αστέρι γιατί λάμπει και είναι ασύλληπτο, αλλά δίπλα σας βρίσκεται λάμψη πιο εκθαμβωτική και μυστικό πιο βαθύ: η γυναίκα. Βίκτωρας Ουγκώ.
Σήμερα 8 του Μάρτη γιορτάζουν οι γυναίκες του κόσμου.
Η μέρα αυτή είναι σύμβολο στους αγώνες, στις θυσίες, στις κατακτήσεις, είναι αφιερωμένη στην προσφορά και στους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας.
Αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες «γνωστές» και «άγνωστες» στο χθες και στο σήμερα, που πάνω τους γράφτηκε η ιστορία όλου του κόσμου, ακόμη και όταν αυτές δεν ήταν οι πρωταγωνίστριες της σκηνής.
Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της 161 χρόνια πριν, μια μακρινή μέρα το 1857. Ήταν 8 του Μάρτη όταν οι εργάτριες σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη ξεσηκώνονται και διαδηλώνουν για τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και για τα μεροκάματα πείνας.
Πάνω από 20 χιλιάδες εργάτριες κατακλύζουν τους δρόμους της Ν. Υόρκης.
Η αστυνομία διαλύει βίαια τη διαδήλωση, όμως το γυναικείο κίνημα μόλις είχε γεννηθεί, μέσα από το αίμα αυτών των γυναικών.
Τα χρόνια πέρασαν, ο ρόλος, ο λόγος και η θέση της γυναίκας άλλαξαν σε πολλά μέρη του κόσμου, όμως και σήμερα εν έτη 2018 σε πολλές γωνιές της γης η γυναίκα βιώνει τη βία, την κακομεταχείριση, τον εξευτελισμό, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό.
Εκατομμύρια γυναίκες –σύμφωνα με τα στοιχεία της Unisef και της Διεθνούς Αμνηστίας- στη Σαουδική Αραβία, στο Σουδάν, στην Αιθιοπία, στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στην Ινδία, στο Εκουαδόρ, στη Γουινέα και σε πολλές άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, λιθοβολούνται, βιάζονται, δολοφονούνται, υποσιτίζονται, υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, στερούνται της βασικής εκπαίδευσης, υποχρεώνονται από πολύ μικρή ηλικία σε γάμο με γέρους άνδρες, εκπορνεύονται και στερούνται κάθε δικαίωμα, μόνο και μόνο επειδή είχαν την «ατυχία» να γεννηθούν γυναίκες.
Εφιαλτική πραγματικότητα για αυτές τις μικρές και μεγάλες «πριγκίπισσες» του κόσμου, που τους «χαρίζεται» η ζωή μόνο και μόνο για να περπατούν σκυφτές, για να υπηρετούν, για να δείχνουν σεβασμό και υπακοή.
Αυτές οι γυναίκες δεν ξέρουν τι σημαίνει η γιορτή της γυναίκας και ίσως δεν θα μάθουν ποτέ…
Ίσως όμως ξέρουν ότι η αγάπη, η ομορφιά, η ελπίδα, η χαρά, η δύναμη, η καλοσύνη, η ευτυχία, είναι γένους θηλυκού, λέξεις μοναδικές… όπως και οι γυναίκες,…
Η μέρα λοιπόν η σημερινή δεν είναι μόνο μέρα γιορτής για όλα όσα κατακτήθηκαν, αλλά και μέρα υπενθύμισης ότι υπάρχουν ακόμη ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν….
Είναι και μέρα θλίψης για όλες αυτές τις καταδικασμένες γυναίκες που η μοίρα τους ορίστηκε από τη γεωγραφική θέση της χώρας που τους έλαχε να γεννηθούν.
Και θα κλείσουμε με ένα ποίημα της Ιταλίδας ποιήτριας Alda Merini:
Χαμόγελα γυναικών
Πάντα στη ζωή
Ακόμα και αν αυτή δεν σου χαμογελάει
…………………………………….
Το δικό σου χαμόγελο φως στο δρόμο
Φάρος για τους χαμένους ταξιδιώτες
…………………………………………
Το χαμόγελο σου
Μια αχτίδα του ήλιου για όλους.
Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες.
Ελεύθερες… για να υπάρχουμε… να αποφασίζουμε… .να επιλέγουμε… να αγωνιζόμαστε.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ γυναίκες του κόσμου.