Ο Άγιος Ζήνων ανακηρύχτηκε προστάτης των Ταχυδρομικών το 1968, με απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ταχυδρομείων, της Διεύθυνσης Προγραμματισμού και Γενικών Υποθέσεων, του Τμήματος Μελετών του Υπουργείου Συγκοινωνιών.(Αποφαση/Αριθμ.πρωτο.32219/2159/9/4/68).
Γιορτάζεται στις 10 Φεβρουαρίου.
Ποια ήταν όμως η ζωή και το έργο του Αγίου Ζήνωνα;
Ο Άγιος Ζήνων γεννήθηκε το 339 μΧ στην περιοχή του Πόντου από πλούσιους και ένδοξους γονείς οι οποίοι τον μεγάλωσαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Από μικρός επιδόθηκε στη μάθηση των γραμμάτων και των επιστημών και γρήγορα διακρίθηκε και έγινε γνωστός σε όλους, για το πλήθος των αρετών του, την άρτια μόρφωση του, το ήθος του, τη σωματική του διάπλαση και τους εκλεκτούς του γονείς.
Όταν ο βασιλιάς Ουάλης ανέβηκε στο θρόνο το 364μ.Χ κάλεσε στο παλάτι τον ξακουστό πλέον Ζήνωνα και του ανέθεσε μεγάλα αξιώματα.
Όταν προέκυψε κενό στη θέση του βασιλικού Ταχυδρόμου, ο Ζήνωνας προσφέρθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να βρίσκεται κοντά στους Πατέρες της Εκκλησίας, τους ασκητές αλλά και τον απλό κόσμο που ζούσαν απλά και ενάρετα στην επαρχία.
Κατά τη διάρκεια της Βασιλικής Ταχυδρομικής εργασίας, έργο δύσκολο και κοπιώδες, ο Ζήνων φιλοξενείται σε μοναστήρια και ασκητήρια ερημιτών, υμνώντας και δοξολογώντας το Θεό. Το όνομα του απλού και ταπεινού ταχυδρόμου του βασιλιά είχε γίνει γνωστό σε κάθε πόλη και χωριό και ιδιαίτερα στους φτωχούς και πάσχοντες.
Μια Βασιλική Ταχυδρομική αποστολή προς τον επίσκοπο Καισαρείας Βασίλειο καθόρισε και τη μετέπειτα πορεία του Ζήνωνα, καθώς μαγεύτηκε από το λόγο, το κήρυγμα , την ταπεινή, ασκητική ζωή του Βασιλείου.
Το 378μ.Χ μετά το τέλος του βασιλιά Ουάλη από τους Βησιγότθους, ο Ζήνωνας παίρνει την απόφαση να ακολουθήσει την ασκητική ζωή σε μια σπηλιά, που είχε χρησιμοποιηθεί ως τάφος, στα βουνά της Αντιόχειας.
Για σαράντα χρόνια διάγει σκληρό ασκητικό βίο. Τα υπάρχοντα του είναι ένα αχυρένιο στρώμα πάνω σε πέτρες και δύο στάμνες για νερό ενώ τρεφόταν μόνο με ψωμί που του έφερνε κάθε δύο μέρες ένας χριστιανός.
Ο Ζήνωνας αξιώθηκε από το Θεό με το χάρισμα να κάνει θαύματα.
Στις 10 Φεβρουαρίου του έτους 417 μ.Χ σε ηλικίας 78 ετών κοιμήθηκε αφήνοντας φήμη Οσίου ασκητού σε όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.