Ελληνική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Πρόεδρο της ΠΟΣΤ Γιώργο Βασιλόπουλο, στο πλαίσιο των εργασιών του συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ένωσης UNI που διεξήχθη στην Πορτογαλία, παραβρέθηκε και στη συγκέντρωση κατά της ιδιωτικοποίησης των Πορτογαλικών Ταχυδρομείων στην πόλη Έβορα.

Η συγκέντρωση των Ταχυδρομικών, είχε ως στόχο την αποστολή ενός δυναμικού μηνύματος για την προστασία του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του Ταχυδρομείου, το οποίο η Κυβέρνηση θέλει να ιδιωτικοποιήσει, καταθέτοντας μάλιστα πρόσφατα και σχετικό νομοσχέδιο.

Στην αντιπροσωπεία των εργαζομένων των ΕΛΤΑ ,εκτός του Προέδρου της ΠΟΣΤ, συμμετείχαν ο Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων Αντώνης Κληρονομάκης, ο αντιπρόσωπος του ΠΑΚ Γιώργος Αποστολόπουλος και ο Γραμματέας της ΔΑΚ Γιάννης Οικονόμου.

Τα Πορτογαλικά, όσο και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία βρίσκονται σε τροχιά αποκρατικοποίησης, καθότι οι κυβερνήσεις των δύο χωρών πιέζονται από την Τρόικα στο πλαίσιο των προγραμμάτων λιτότητας και περικοπών για την ενίσχυση των κρατικών εσόδων.

Από το βήμα του  Συνεδρίου της UNI ο Πρόεδρος της ΠΟΣΤ Γιώργος Βασιλόπουλος αναφέρθηκε στην σημερινή πολύ δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, στα τρομακτικά ποσοστά ανεργίας, στις επιθέσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι, στην αποδυνάμωση της δομής και των λειτουργίας των συνδικαλιστικών Οργανώσεων και στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και οι εργαζόμενοι Ταχυδρομικοί.

Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να επιτελέσουν τα Συνδικάτα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες και τόνισε την αναγκαιότητα συσπείρωσης και ενότητας σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο ως μόνη διέξοδο από τον κυκεώνα της ύφεσης και της κατάλυσης θεσμών, αξιών, δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Σας παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία του Προέδρου της ΠΟΣΤ στο Συνέδριο της UNI.

«Αγαπητοί συνάδελφοι καλημέρα σας,

Σας μεταφέρω τους αγωνιστικούς και ταξικούς χαιρετισμούς από τους εργαζομένους, όσους έχουμε απομείνει, στην εμπόλεμη εδώ και 4 χρόνια Ελλάδα.

Και κυριολεκτώ λέγοντας εμπόλεμη, αφού στην ιστορία μόνο σε περιόδους πολέμου μια χώρα:

·  χάνει σε τρία χρόνια το 25% του ΑΕΠ

·  αντιμετωπίζει επίσημη ανεργία 27% για τους ενήλικες και 64% για τους νέους

· το 31% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας και εάν μάλιστα εφαρμόζονταν τα κριτήρια φτώχιας της κεντρικής ή βόρειας Ευρώπης, το ποσοστό θα ξεπερνούσε το 60%

 

Στην Ελλάδα λαμβάνει μέρος μια πρωτοφανής επίθεση εναντίον των εργαζομένων και με την ασφυκτική πίεση της Τρόικα και την συναίνεση των Κυβερνήσεων αλλεπάλληλα νομοθετήματα περιορίζουν, παραβιάζουν και καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τις διατάξεις τους.

Παρεμποδίζουν τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, καταπατώντας έτσι το Σύνταγμα της Ελλάδας και τις σημαντικότερες Διεθνής Συμβάσεις.

Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι:

·  Παραβιάστηκε η  ΕΓΣΣΕ που παρέχει το εθνικό κατώτατο δίχτυ ασφάλειας για τις αμοιβές και τους όρους εργασίας.

·  Στις Δημόσιες Επιχειρήσεις παραβιάστηκαν οι συλλογικές συμβάσεις, περικόπηκαν οι αμοιβές και καταργήθηκαν οι γενικοί κανονισμοί  που είχαν διαμορφωθεί  με συλλογικές διαπραγματεύσεις δεκαετιών.

·  Οι εργοδότες μπορούν πλέον μονομερώς ή με συγκατάθεση του εργαζομένου να μετατρέψουν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας κτλ. Οι απολύσεις είναι ο μόνιμος εφιάλτης κάθε εργαζόμενου, οπουδήποτε και αν εργάζεται. Καθημερινά εφευρίσκουν νέα μοντέλα και μορφές απολύσεων. Το πιο πρόσφατο είναι αυτό της Δημόσιας Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Κλείνουνε την επιχείρηση και πετάνε στο δρόμο όλους τους εργαζόμενους.

·  Ο κοινωνικός διάλογος πλέον δεν λαμβάνεται υπόψη.

 

Ο κατάλογος αυτός που σας παρουσίασα, σεβόμενος το χρόνο σας, αποτελεί απλά την κορυφή του παγόβουνου. Η πραγματική έκταση και οι συνέπειες των βίαιων αλλαγών είναι ανυπολόγιστες.

Σοβαρές συνέπειες υπάρχουν βεβαίως και για τα συνδικάτα και τις στρατηγικές τους επιλογές καθώς οι αλλαγές αυτές:

· Αποδυναμώνουν το θεσμικό μας ρόλο και την υπόσταση των συνδικάτων, διαβρώνοντας τη διαπραγματευτική τους δύναμη και αφαιρώντας θεμελιώδη θεσμικά εργαλεία και εγγυήσεις.

· Αποδυναμώνουν ουσιαστικά τη δομή και τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και υπονομεύουν τη συλλογική δημοκρατική εκπροσώπηση.

 

Κυρίες και Κύριοι,

Η περίπτωση της Ελλάδας και όχι μόνο, δεν επιβεβαιώνει μόνο την καταστροφική δυναμική του  χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού εις βάρος της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας.

Αναδεικνύει και το σοβαρό πολιτικό έλλειμμα του Ευρωπαϊκού  οικοδομήματος. 

Στην πιο κρίσιμη ίσως καμπή της μεταπολεμικής της ιστορίας, η Ευρώπη, αντί να αναχαιτίσει την επιδρομή της κερδοσκοπίας κατευθύνεται προς μια γενικευμένη εφαρμογή της καταστροφικής συνταγής.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία έχουν βιώσει με το παραπάνω τα τέσσερα τελευταία χρόνια τις επιπτώσεις της κρίσης και καλούνται μέσα σε αυτή τη νέα κατάσταση να αντιμετωπίσουν:

·  ύφεση στην ταχυδρομική αγορά πάνω από 40%

·  μείωση του κύκλου εργασιών πάνω από 35%

·  μείωση των αμοιβών των εργαζομένων πάνω από 40%

·  την εξαγγελμένη από τη Κυβέρνηση ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού

·  την ασυνέπεια του Κράτους ως προς την καταβολή της αποζημίωσης για το κόστος καθολικής υπηρεσίας

·  την συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και του δικτύου του Οργανισμού, παρά το ότι παραμένει φορέας καθολικής υπηρεσίας

·  την έλλειψη χρηματοδότησης για τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό.

 

Σ’ αυτό το δυσμενές περιβάλλον για τις Ταχυδρομικές Υπηρεσίες εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να επιβιώσουμε.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Τα συνδικάτα μας έχοντας χτυπηθεί ανελέητα σε επίπεδο διαπραγματευτικής ισχύος, χρηματοδότησης και κοινής γνώμης επαναπροσδιορίζονται ήδη και αναδομούνται, ώστε να βρεθούν άμεσα σε θέση να συμμετάσχουν ως αξιόπιστος και ισχυρός συνομιλητής στις εθνικές και στις ευρωπαϊκές διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου.   

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τις προσπάθειες δυσφήμησης και περιθωριοποίησης μας, έχουμε κρατήσει τις δυνάμεις μας. Είμαστε σε θέση να διαφυλάξουμε τις δομές μας και να κινητοποιήσουμε τους εργαζομένους μαζικά.

Παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο, οι εργαζόμενοι τώρα μας εμπιστεύονται περισσότερο και κατανοούν ξεκάθαρα τη σημασία της ύπαρξης μας.

Ήδη στην 3ετία της κρίσης, οργανώσαμε πάνω από 30 συλλαλητήρια και απεργίες  στη χώρα μας.

Σε ένα ρευστό κοινωνικοπολιτικό τοπίο, βλέπουμε ότι τα συνδικάτα αποτελούν ένα συνεπές και συγκροτημένο σημείο αναφοράς για όλη την κοινωνία.

 

ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ.

Σας ευχαριστώ!