ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 29 ΜΑΗ

1453 Η Κωνσταντινούπολη «πέφτει» στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων.

«Η Πόλις εάλω».

Ξημέρωνε Τρίτη 29 Μαΐου του Σωτήριου έτους 1453.

Η προηγούμενη μέρα η Δευτέρα της 28ης Μαΐου είχε ξεκινήσει με μια παράξενη ησυχία. Οι Τούρκοι ξεκουράζονταν πριν την τελική επίθεση.

Μέσα στη Βασιλεύουσα από το πρωί ο Κωνσταντίνος με τον Γενοβέζο Ιουστινιάνη ελέγχουν τις οχυρώσεις και ενθαρρύνουν τους υπερασπιστές της Πόλης,

Προς το απόγευμα μια μεγάλη πομπή αποτελούμενη από άνδρες, γυναίκες, γέρους, παιδιά και τον κλήρο της Πόλης, Ορθόδοξοι και Καθολικοί μαζί, κρατώντας τις άγιες εικόνες και τα ιερά λάβαρα κάνει λιτανεία γύρω από τα τείχη και ψάλλουν το «Κύριε ελέησον».

Η πομπή καταλήγει στην Αγία Σοφία που γεμίζει ασφυκτικά.

Ο Κωνσταντίνος κάθεται στην αυτοκρατορική του θέση.

Κάποια στιγμή γονατίζει στο έδαφος «παρακαλάει το Θεό για τη χάρη, την αγάπη Του και για άφεση αμαρτιών».

Μετά το τέλος της λειτουργίας, γύρω στα μεσάνυχτα, ο αυτοκράτορας ιππεύοντας την αραβική φοράδα του επιθεωρεί για τελευταία φορά την γραμμή του τείχους.

Από κάτω ακούγονται οι φωνές των Τούρκων που ετοιμάζονταν, ενώ σστον Κεράτιο φαίνονταν τα τουρκικά πλοία.

Ο Κωνσταντίνος σηκώνει το κεφάλι του στον ουρανό της Πόλης. Σε λίγο θα ξημέρωνε η 29 του Μάη…

Όλοι παίρνουν τις καθορισμένες θέσεις τους πίσω από τα αναχώματα και περιμένουν την επίθεση. Εδώ θα φαινόταν αν η μάχη μπορούσε να κερδηθεί ή να χαθεί.

Οι αξιωματικοί δίνουν εντολή να κλειστούν οι πύλες  και να μην υπάρξει καμιά υποχώρηση.

Κόντευαν μεσάνυχτα της Τρίτης 29 Μαΐου όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος εμφανίζεται στις πολεμίστρες και παίρνει θέση ανάμεσα στους συμπολεμιστές του σαν απλός στρατιώτης.

Μεταξύ 1.00 με 2.00 το βράδυ εκδηλώνεται η γενική τουρκική επίθεση.

Οι Βυζαντινοί καταφέρνουν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες από όπου οι Οθωμανοί προσπαθούν να περάσουν μέσα στην Πόλη. Οι δύο πρώτες επιθέσεις αποκρούονται.

Οι Τούρκοι όμως δεν υποχωρούν και επιτίθενται κατά του μέρους των τειχών που είναι πολύ κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού που πολεμούσε ο Αυτοκράτορας.

Οι μάχες είναι σκληρές, ο αγώνας άνισος, οι Οθωμανοί είναι υπερδιπλάσιο, οι υπερασπιστές της Πόλης λίγοι και καταπονημένοι.

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας της χιλιόχρονης Πόλης πολεμάει ηρωικά δίπλα στους στρατιώτες του, όμως κάποια στιγμή πέφτει νεκρός.

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου μεταδίδεται αστραπιαία και σπέρνει τον πανικό. Το τέλος έχει έρθει, σκοτάδι απλώνεται πάνω από τη Βασιλεύουσα, η Κωνσταντινούπολη χάνεται, πέφτει στα χέρια των Τούρκων.

Οι Οθωμανοί ορμούν μέσα στην Πόλη και αρχίζουν οι μαζικές σφαγές και λεηλασίες. Τρείς μέρες και τρεις νύχτες κράτησαν. Ο άμαχος πληθυσμός θανατώνεται χωρίς διάκριση.

Η Αγιά Σοφιά, οι άλλες εκκλησίες και τα μοναστήρια λεηλατούνται και βεβηλώνονται.

Αναρίθμητοι πολιτιστικοί θησαυροί χάνονται.

Ο ιστορικός Κριτόβουλος, που ανήκε στο Οθωμανικό στρατόπεδο έγραψε, ότι δεν υπήρξε στοιχειώδης οίκτος κατά τις λεηλασίες και η Πόλη ερημώθηκε ολοσχερώς.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σηματοδότησε το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ουσιαστικά την Αρχή της Οθωμανικής.